"మల్లిక" (ఒక జ్ఞాపకం-9)

"మల్లిక"

(ఒక జ్ఞాపకం-9)

నా మొదటి కథ ఏది అని అడిగాడు ఇటీవల ఒక మిత్రుడు.

పెద్ద చిక్కొచ్చి పడింది. ఆలోచించకుండా ఠకీమని సమాధానం చెప్పగలిగే ప్రశ్నకాదిది అని అర్థం అయింది.

ఎందుకో చెప్తాను వినండి.

వాస్తవానికి ’మల్లిక’ నా మొదటి కథ అని చెప్పవచ్చు. కాని ఇది ఏ మేగజైన్లోనూ ప్రచురింపబడలేదు.  కాబట్టి దీన్ని నా మొదటి కథగా పరిగణించలేమేమో. 

కానీ ఇది ప్రచురింపబడింది. ఎక్కడ పడింది అంటే, ఇది కాలేజి మేగజైన్లో పడింది. దీనిది కాపీ కూడా నా వద్ద ఇప్పుడు లేదు. కడప మోచంపేట రామకృష్ణ మెమోరియల్ జూనియర్ కాలేజి లొ చదువుకుంటున్నపుడు అప్పటికప్పుడు వ్రాసిన కథ అది. మద్రాస్ రోడ్లోని కైలాస్ ప్రెస్ వారితో ముద్రింపజేశారు మా కాలేజి వారు.

అప్పట్లోనే ఆకాశవాణి కడప కేంద్రం నుంచి నెనే చదివితే  నా కంఠంతో, నేను వ్రాసిన కథలు ప్రసారమయ్యాయి. అలాంటివాటిలో నా మొదటి కథ "ప్రాణ సంకటం". ఇదీ కూడా మేగజైన్‍లొ పడలేదు కాబట్టి దీన్ని కూడా నా మొదటి కథ అని నేను పరిగణించను. కానీ నేను డబ్బులు అందుకున్న మొదటి కథ ’ప్రాణసంకటం’ అని చెప్పవచ్చు. 

ప్రెసిడెంట్ ఆఫ్ ఇండియా నుంచి వచ్చినట్టు వ్రాయబడ్డ పెద్ద అఫిషియల్ లెటర్ ఒకటి హిందీ, ఇంగ్లీష్ భాషలలో ముద్రింపబడి ఆకాశవాణి నుంచి వచ్చేది మనకిచ్చే చెక్కుతో పాటుగా.  ఇవన్నీ గొప్ప అఛీవ్‍మెంట్స్ అని కూడా తెలియని అమాయకత్వం ఆ రోజుల్లో నాకు. ఇవన్నీ చాలా మామూలు విషయాలు అనుకోనే వాడిని.

వారపత్రికలలో ప్రచురింపబడితేనే రచయిత అని అనుకునే వాడిని.

చిట్ట చివరికి నేను కలలు కన్నట్టే, ఆ రోజుల్లో "పల్లకీ" అనే వారపత్రికలో నా కథ "పాపం! అతనికి తెలియదు" ప్రచురితమైంది. కానీ దీన్ని కూడా నేను నా మొదటి కథ అని పరిగణించలేను. ఎందుకంటే, ఎక్కడ పొరపాటు జరిగిందొ తెలియదు, కథ అయితే ప్రచురింపబడింది కానీ, రచయిత పేరు రాలేదు. ఉత్తిగానే కథ, కథ పేరు వచ్చింది అంతే. ఈ కథకి పాపం పేమెంట్ అయితే పంపించారు, బ్యాంక్ ఆఫ్ బరోడా చెక్కు ద్వారా ముఫై రూపాయలు.  ఆ రోజుల్లోనే నేను, మా అప్ప, నా ప్రాణ మిత్రుడు కంచనపల్లి రమణానంద్ వెళ్ళి బ్యాంక్ ఆఫ్ బరోడాలో అకౌంట్ ఓపెన్ చేసి ఆ చెక్కుని అందులో జమ చేయటం జరిగింది. ఆ విధంగా నాకు వారపత్రికల ద్వారా డబ్బు సంపాయించి పెట్టిన మొదటి కథ ఇది.

ఆలిండియా రేడియో ద్వారా ఒక్కొక్క కథకి రెండు వందలనుంచి, నాలుగు వందల దాకా చెక్కులు వచ్చి వుండినా రాని ఆనందం , పల్లకి వారి నుంచి వచ్చిన చెక్కు నాకు ఎక్కువ తృప్తిని ఇచ్చింది.

ఇన్ని అవాంతరాల తర్వాత నా పేరుతో , ప్రింట్‍లొ వచ్చిన నా మొదటి కథ , నేను డిగ్రీ ఫస్టియర్‍లో వుండగా వచ్చిన "మంచుతెర" కథ నా మొదటి కథ అని చెప్పవచ్చు.  జగ్ జీత్ సింగ్ ఘజల్ "తుమ్ ఇతన జో ముస్కురా రహీ హో, క్యా ఘమ్ హై జిస్కో ఛిపా రహీ హో" విన్న తర్వాత కలిగిన ప్రేరణతో వ్రాసిన కథ.  దీనికి యాభై రూపాయలు M.O  ద్వారా పంపారు. ఆ కథ తాలూకూ కథ వివరంగ మరొ సారి చెప్పుకుందాం.

ఇక అసలు విషయానికి వద్దాం.

కాలేజి మేగజైన్ అయితేనేమి -  అచ్చులో వచ్చిన మొదటి కథ "మల్లిక" గురించి ఇక్కడ చెప్పుకుందాం.

కడప-మోచంపేట రామకృష్ణ జూనియర్ కాలేజీలో నేను ఇంటరి ఫస్ట్ ఇయర్ చదివేటప్పుడు కాలేజీ మాగజైన్‍కి కథలు, కవితలు, పజిల్స్ ఇలాంటివి ఇవ్వచ్చు అని ఒక రోజు సర్క్యులర్ వచ్చింది.

నేను ఇంచుమించు నా పద్నాలుగవ ఏటనుంచే సీరియస్‍గా వ్రాస్తూ వస్తున్నాను. కాకపోతే అవన్నీ ఫెయిర్ చేసి పెట్టుకోవాలని,కాగితానికి ఒక వైపే వ్రాయాలనీ, అక్షర దోషాలు లేకుండా నీట్‍గా ప్రెజెంటబుల్‍గా వుండాలని స్పృహవుండేది కాదు నాకు. తోచిన థీంని తోచినట్టు ఎక్కడపడితే అక్కడ వ్రాసేసే వాడిని. అలా వ్రాసి పెట్టుకున్న కథే ’మల్లిక’. ఎందుకో తెలియదు నేను కర్నూల్లో టెన్త్ చదివే రోజుల్లో , మా పక్క సెక్షన్‍లొ, ఇంగ్లీష్ మీడియంలో మల్లిక అనే అమ్మాయి వుండేది. నాకా రోజుల్లో ఆ అమ్మయన్నా , ఆ పేరన్నా చాలా ఇష్టం ఏర్పడి పోయింది. ఆమెతో పరిచయం కూడా నాకేం లేదు. ఆమె టెన్త్ తర్వాత బై.పీ.సీ తీసుకుని డాక్టర్ అయితే ఎలా ప్రవర్తిస్తుంది అని నాలో నేనే ఆలోచించుకుని, ఆ ఊహల్ని పేపర్‍పై పెట్టానన్న మాట. అదే ఈ మల్లిక కథ. మరామె నిజ జీవితంలో ఏమయిందో దేవుడికెరుక.

కాలేజి వారికి ఈ ’మల్లిక’ కథ ఇవ్వాలని నిర్ణయం చేసుకున్నాను.  కానీ పెద్ద చిక్కొచ్చి పడింది. ఫెయిర్ చేసిన కాపీ చక్కగా పేపర్‍కి ఒక వైపే వ్రాసి ఇవ్వాలట. నాకా ఫెయిర్ చేసి ఇవ్వటం ఎలాగో తెలియదు.  ఫిజిక్స్ , కెమిస్ట్రీ లెక్చరర్లు టెస్టులని , ప్రాక్టికల్స్ అని తెగ తొందర పెడుతున్నారు. తీరిగ్గ కూర్చుని ఫెయిర్ చేయటం కుదరని పని.

ఆ రోజుల్లో దేవుడే పంపినట్టు మా ఎదురింట్లో, హైదరాబాద్ నుంచి వచ్చి, గాడిచర్ల రామారావు వీధిలో వుంటూ, కడపలో పని చేస్తున్న సూరిబాబు అనే ఒక బ్యాంక్ ఉద్యోగి, ఆయనకు తోడుగా ఆయన చెల్లెలు జ్యోతి అనే ఆవిడ వుండే వారు. ఆవిడ కూడా బ్యాంకు జాబ్స్ కై ప్రయత్నాలు చేస్తుండేది. నా ఇబ్బంది గమనించి ఆమె తానె చొరవ తీసుకుని చక్కగా A4 సైజు తెల్లకాగితాలపై ఓ రెండు గంటలలో గుండ్రటి ముత్యాలలాంటి అక్షరాలతో వ్రాసి ఇచ్చి, నీ కథ తప్పక ప్రచురింపబడుతుంది అని భరోసా ఇచ్చింది. ఆల్ ది బెస్ట్ అని చెప్పి ప్రోత్సహించింది. పాపం ఇప్పుడామె ఎక్కడుందో.

మల్లిక కథ ఏంటంటే, స్థూలంగా ఇది ఆ కథ.

మల్లిక అనే ఆవిడ ఓ డాక్టర్. ఈ కథ లో రెండు సీన్లు వుంటాయి. అంతే కథ. శైలీ,గియిలీ అనే పదాలు కూడా నాకు తెలియవు అప్పట్లో.

కథ ప్రారంభం సీన్లో ఓ ధనవంతుడైన ఓ వ్యక్తి బాగా ఖరీదైన కార్లో మల్లిక గారి క్లినిక్ కి వస్తాడు. ఏమి పెద్ద జబ్బు వుండదు. తిన్నది అరగని జబ్బు అంతే. కానీ మన మల్లిక అతని పట్ల ప్రత్యేక శ్రద్ధ కనపరచి, అతనికి చక్కటి సాంత్వనతోకూడిన మాటలు చెపుతూ,  అతనికి అనేక ఖరీదైన పరీక్షలు వ్రాయించి, ఓ రోజంతా తన క్లినిక్ లో వుంచుకుని బాగా ఖరీదైన ట్రీట్మెంట్ ఇచ్చినట్టుగా నమ్మించి భారీగా బిల్లు చేసి పంపిస్తుంది. పాఠకులకు ఆమె డబ్బు మనిషి, హృదయం లేనావిడ అనే ఫీలింగ్ కలుగుతుంది.

ఇక మనవెవరమూ ఊహించని విధంగా రెండో సీన్లో ఓ నిరుపేద పేషంట్ కీ తన స్వంత ఖర్చుతో గుండె ఆపరేషన్ చేసి, అతనికి కావల్సిన అన్నిసౌకర్యాలు ఉచితంగా అందజేసి అతన్ని ఆరోగ్యవంతుడయ్యే వరకు తానే అన్నీ ఖర్చులూ భరిస్తుంది. 

కథకుడిగా నేను ఏమీ తీర్పులు చెప్పటం వ్యాఖ్యానాలు చేయటం ఏమీ చేయకున్నా, ఆమె మంచితనం పాఠకులకు అర్థమవుతుంది. కథ ముగిసిపోతుంది.

ఇదండీ నా మొదటి కథ యొక్క కథ.

నా మిత్రుడు KV రమణానంద్, నేనూ భక్తిగా జ్యోతి అక్కదగ్గర ఫెయిర్ కాపీలు తీసుకుని, వాటిని ప్రిన్సిపాల్ రూంలో అందజేయటం అంతా నిన్న మొన్న జరిగినట్టు వుంది.

శుభం.