"మీ స్థానంలోకి వీరు వస్తారు"
(ఒక జ్ఞాపకం-12)
ఇది ఒళ్ళు గగుర్పొడిచే ఒక మెమొరీ.
ఇది నమ్మశక్యం కాని అనుభూతి అన్నమాట వాస్తవమని మీరు ఒప్పుకొంటారు చివరి దాకా చదివితే.
తక్కువ వాక్యాలతో చెప్పే ప్రయత్నం చేస్తాను. బ్రెవెటి ఈస్ ది సోల్ ఆఫ్ నేరేషన్ అని ఇటీవల ఒక మిత్రుడు అన్నాడు.
ఇది జరిగి దాదాపు పది సంవత్సరాలు అవుతోంది.
అప్పట్లో హైదరాబాదు లో దిల్‍షుక్‍నగర్‍లొ "భవాని నగర్" లొ రామదాసు గారి ఇంట్లో అద్దెకి ఉండే వాళ్ళం.
అది మూడు అంతస్తుల ఇల్లు. మాకు గ్రౌండ్‍ఫ్లోర్‍ లో ఉన్న ఇల్లు దొరికింది. పైన రెండు అంతస్తులు. ఓనర్లు ముగ్గురు అన్నదమ్ములు. అన్నింటికన్నా పైనున్న ఫ్లోర్లో పెద్దన్నయ్య, రెండవ ఆయన మధ్య అంతస్తులో వుండే వారు.
మాకు దొరికిన వాటా అందరికన్న చిన్నవాడయిన వాళ్ళ తమ్ముడిది. ఆయన అనంతపురం లో మెడికల్ రెప్రజెంటేటివ్ గా వర్క్ చేసే వారు.అందువల్ల ఆ వాటా ఖాళీగా వుండేదన్న మాట. అందువల్ల అది మాకు అద్దెకి ఇవ్వబడింది.
ఇల్లు చాలా సౌకర్యంగా వుండేది. విశాలమైన జాగా, వెనుక పెరడు లాంటి ఖాళీ జాగా. ఏ ఇబ్బంది వుండేది కాదు.
రెండో అంతస్తులో వున్న రామదాసు గారు, వారి శ్రీమతి మాకు వారి తమ్ముడి (ఓనర్ ) గారి తరఫున మా బాబోగులు చూసుకోవటం అవసరమైన సౌకర్యాలు కల్పించటం, రెంట్ కలేక్ట్ చేసుకోవటమ్ చేసే వారు.
ఆయన అప్పుడప్పుడు అనంతపురం నుంచి వచ్చి మమ్మల్ని గ్రీట్ చేసి వెళ్ళే వారు. ఆయన కూడా చాలా సౌమ్యుడు.
చాలా మంది మేము కూడా వాళ్ళింటి సభ్యులనే అనుకునే వారు. మమ్మల్ని అంత బాగా చూసుకొనే వారు. వాళ్ళ ఇంట్లో ఏదయినా పెళ్ళీ పేరంటం అంటే మా భోజనాలు అక్కడే, మేము అక్కడ ఇంక వాళ్ళ ఇంటి సభ్యులలాగానే కలిసి పోయాము.
నేనొక సారి మా గురువు గారి సమాధి మందిరం వెళ్ళాను. నెల్లూరు జిల్లా గొలగమూడిలొ వున్న వెంకయ్య స్వామి వారి మందిరానికి వెళ్ళటం నాకు రివాజే.
వీలయినంతవరకు అక్కడ నేను కనీసం ఒక నిద్రచేస్తాను. అలా ఒక నియమం పెట్టుకున్నాను. ఆ స్వామితో నాకు జరిగిన మహిమలనండి, మిరాకిల్స్ అనండి, అవి ఏకరువు పెడితే నాస్తికులు నమ్మరు.
అవి ఎవరికి వారు అనుభవించవలసిందే.
అక్కడ నిద్ర చేసిన ఆ విడత నాకు ఒక కల వచ్చింది. అందులో మా ఓనర్ గారి శ్రీమతి వచ్చారు. ఓనర్ గారు అంటే రెండో అంతస్తులో వుండే రామదాసు గారి శ్రీమతి గారన్నమాట.
కలలో ఆవిడ చెప్పిన మాటలు నాకిప్పటికి స్పష్టాతి స్పష్టంగ గుర్తున్నాయి. ఆవిడ ఏమన్నారంటే, మొహమంతా భావరహితంగా పెట్టుకుని, కను రెప్పలు సైతం కదలాడించకుండా , ఏ రకమైన ఎమోషన్ లేకుండా నా వంక సూటిగా చూస్తూ " మీ స్థానంలోకి వీరు వస్తారు, మీరు ఈ ఇల్లు ఇక ఖాళీ చేయాలో, ఎక్కువ సమయం లేదు" అని అంటూ కొద్దిగా పక్కకి జరిగి నిలబడ్డారు కలలో. అప్పుడు ఆవిడ వెనుక , వారి మరిది గారు నిలబడి వున్నారు. అంటే మా ఇంటికి అసలైన ఓనర్, అనంతపురంలో మెడికల్ రెప్రజెంటేటివ్‍గా పని చేస్తున్న కుర్రాడు. ఆయన పేరు నాకు గుర్తు లేదు. ఆయనకి ఇద్దరు అబ్బాయిలు కూడా వున్నట్టు గుర్తు నాకు.
అంతటితో ఆ కల అయిపోయింది.
ఇదేంట్రా ఇలాంటి కల వచ్చింది. అసలు ఆ ఇల్లు ఖాళీ చేసే ఉద్దేశ్యం మాకు లెదు, ఖాళీ చెయించే ఉద్దేశ్యం వారికీ లేదు. ఏదో యాధృచ్చికమైన కల అనుకుని తిరిగి హైదరాబాదు వచ్చేశాను.
రావటం రావటం మా ఆవిడకి చెప్తే ఆమె కూడా ఈ విషయాన్కి పెద్ద ప్రాధాన్యత ఇవ్వలేదు. అసలా ప్రసక్తే లెదు కద.
కొద్దిరోజులకల్లా కలలో చెప్పిన విధంగానే జరిగింది. వారి మరిది గారి గురించి ఇల్లు ఖాళీ చేయమని చెప్పరు ఆవిడ. అసలలా చెప్పటం ఆవిడకి అసలు ఇష్టం లేదని, తప్పని సరిగా చెప్పవలసి వస్తోన్నట్టు చెపుతున్నారని అనిపిస్తోంది ఆవిడ ముఖ భంగిమలు చూస్తే.
ఇక తప్పదు కద.
తక్కువ సమయం వుండటం వల్ల దొరికిన ఇంట్లో వనస్థలిపురంలో స్థిర పడ్డాం. ఆ తర్వాత దేవుడు చల్లగా చూడటం వల్ల ఓ రెండు మూడు సంవత్సరాలలో స్వంత ఇల్లు కొనుక్కున్నాం. ఆ స్వంత ఇంటి గృహ ప్రవేశానికి ఆహ్వానించే నిమిత్తం మా పాత ఇంటి ఓనర్ గారిని కలవటానికి వెళ్ళాం.
ఈ రెండేళ్ళలో వారిని కలవలేక పోయాం వాస్తవానికి.
క్రింద ఇంట్లో ఇంతకూ వారి తమ్ముడు గారు లేరు. మాటల్లో తెలిసింది ఏమిటంటే మేము ఖాళీ చేసిన రెండే రెండు నెలలలో ఆయన ఓ స్కూటర్ ఆక్సిడెంట్‍లో చనిపోయారట.
ఓ మైగాడ్.
" మీ స్థానంలోకి వీరు వస్తారు, మీరు ఈ ఇల్లు ఇక ఖాళీ చేయాలో, ఎక్కువ సమయం లేదు"
కలలోని ఆవిడ మాటలు తరచూ స్పష్టంగా గుర్తు వస్తూ వుంటాయి నాకు.
No comments:
Post a Comment